شاید باورش کمی سخت باشد ولی مدرسه ای دخترانه با ۱۸۹ دانش آموز، در مقطع ابتدایی (اول تا ششم) در شهر آبش احمد آذربایجان شرقی وجود دارد که محوطه حیاط مدرسه سالهاست بدون حصارکشی ایمن به حال خود رها شده است. باور این موضوع زمانی سخت تر می شود که بدانیم این مدرسه دقیقا در مجاورت یک هنرستان پسرانه قرار داد و تنها چیزی که مرز میان این دو مدرسه دخترانه و پسرانه را از هم مشخص می سازد تنها دو جین سنگ می باشد که روی هم قرار داده شده است. حتی از طرف جاده هم هیچ حفاظی میان مدرسه و خیابان نیست و حیاط مدرسه به راحتی قابل مشاهده و حتی رفت و آمد می باشد.

صحبت از دبستان دخترانه الزهرا واقع در بخش آبش احمد شهرستان کلیبر می باشد. مدرسه ای که از لحاظ جغرافیایی، کمی پایین تر از کلانتری آبش احمد، در کنار هنرستان علامه جعفری این بخش و در مجاورت بخشداری و چندین اداره دولتی قرار گرفته است. مشاهدات میدانی از اطراف این مدرسه و همچنین گفته های اهالی نشان از این دارد که حتی در مواردی برخی مراجعین ادارات اطراف این مدرسه دخترانه به دلیل نبود هیچ گونه حفاظی میان جاده و حیاط مدرسه، به راحتی وارد مدرسه شده و از سرویس بهداشتی آن استفاده می کنند. به همین دلیل نیز گفته می شود که خود دانش آموزان مدرسه نمی توانند با امنیت خاطر از سرویس بهداشتی مدرسه خودشان استفاده کنند. حتی معلمان خانم این مدرسه دخترانه نیز به دلیل نزدیکی بسیار زیاد حیاط مدرسه با فضای هنرستان پسرانه و مشرف بودن دو مدرسه به یکدیگر، به راحتی نمی توانند از فضای حیاط مدرسه استفاده کنند و بیشتر اوقات حضور خود در مدرسه را در فضای ساختمان مدرسه سپری می کنند.

به گفته خداحسین دنیوی، رئیس اداره آموزش و پرورش آبش احمد، این مکان قبلا دبیرستان متوسطه دوره اول پسرانه بوده و در آن زمان نبود دیوار و حصار کشی میان دو مدرسه و میان مدرسه فعلی و جاده، چندان مشکل ساز نبوده است. وی اشاره می کند که از همان اول مخالف انتقال دبستان دخترانه به این مکان بوده، چرا که چنین مشکلاتی در صورت انتقال مدرسه دخترانه به آنجا به راحتی قابل پیش بینی بوده است. دنیوی که در عین حال ریاست شورای شهر آبش احمد را نیز بر عهده دارد، درباره این که چرا و به چه علت عملیات دیوارکشی مدرسه صورت نمی گیرد، می گوید که برای حل این مشکل بارها برای مسئولین ذیربط نامه نگاریهایی صورت گرفته، این موضوع در شورای اداری شهرستان و آموزش و پرورش بارها طرح شده و حتی خود وی، بخشدار و نماینده شهر در مجلس شورای اسلامی را نیز از نزدیک در جریان این امر قرار داده است.

وی با اشاره به این که خود اداره آموزش و پرورش آبش احمد قدرت لازم برای تصمیم گیری دراین باره را ندارد، از اعلام آمادگی شورای شهر و شهرداری آبش احمد برای کمک به حل این مشکل خبر داده و می گوید که در صورت اتخاذ تصمیمات لازم و اعلام آن به ما هر چه سریعتر عملیات دیوار کشی صورت خواهد گرفت. دنیوی همچنین اشاره می کند که شنیده است اعتبار لازم هم برای این دیوار کشی تامین شده ولی با این حال سالهاست که هیچ کاری در این راستا صورت نگرفته است. خود او در این باره نگرانی هایی دارد و می گوید که تنها کاری که توانسته انجام دهد این بوده که از فرمانده کلانتری خواسته تا دستور دهد دیده بانی پاسگاه تا جایی که می تواند مانع حضور افراد غیر در حیاط مدرسه و استفاده آنان از سرویس بهداشتی مدرسه گردد و خودش نیز تا جایی که توانسته موقع تعطیلی مدارس در جلوی این مدرسه حضور پیدا می کند تا دختران دانش آموز از لحاظ روح و روانی تقویت شوند و مشکلی پیش نیاید.

حال اگر مدرسه را خانه دوم بچه ها می دانیم و آموزش و پرورش موظف به تامین امنیت جسمانی و روانی دانش آموزان حاضر در مدارس می باشد و با توجه به اینکه بر اساس قانون بایستی ترتیبی اتخاذ شود که مدارس با جنسیت مخالف نسبت به هم مشرف  نباشند، سوال اینجاست که دلیل جایگزینی مدرسه ابتدایی دخترانه با مدرسه پسرانه و انتقال آن مدرسه پسرانه از آن مکان چه بوده است؟ چرا با توجه به اینکه سالهاست حتی آجر مورد نیاز برای دیوار کشی در آن محل موجود بوده و شورای شهر و شهردای آبش احمد نیز در این باره اعلام آمادگی کرده اند، اقدامات لازم از سوی اداره آموزش و پرورش و دیگر مسئولین ذیربط شهرستان کلیبر و بخش آبش احمد، برای دیوار کشی این مدرسه برای افزایش امنیت روانی دانش آموزان این مدرسه، صورت نمی گیرد؟ و این که چرا وعده حاتمی نماینده مردم این شهر در مجلس برای حل این مشکل و تامین اعتبارات لازم که به نظر هزینه چندان زیادی نیز نمی تواند داشته باشد، تا به امروز جامه عمل به خود نپوشیده است؟ و نکته آخر اینکه اگر اعتبارات و بودجه لازم برای حل مشکل از سوی آموزش و پرورش وجود ندارد، چرا آموزش و پرورش پای خیرین مدرسه ساز را به این موضوع باز نمی کند؟