شهرداری تبریز از ادوار و سال‌ها قبل بنابر اختیارات محدودی که داشته است همواره از فعالیت‌های فرهنگی و هنری حمایت کرده است. حتی در بسیاری از این موارد بیش از دستگاه متولی امر هوای هنرمندان و فعالان فرهنگی تبریز را داشته است. سال‌ها است که این حمایت موجب بالا رفتن انتظارات هنرمندان و اهالی فرهنگ از مجموعه شهرداری شده است. بدیهی و قابل درک است که در تمام این سال‌ها شهرداری تبریز توان حمایت از تمامی فعالان این عرصه را نداشته است. همین مسئله باعث بروز برخی سوتفاهمات در بین فرهنگ دوستان و هنرمندان شده است و سوالی که همواره مثل چراغی روی سر همه روشن مانده است. معیار شهرداری تبریز برای حمایت از یک اثر هنری چیست؟ شهرداری بر چه اساسی با خرید تابلوهای یک هنرمند از او حمایت می‌کند و در خصوص هنرمندی دیگر منفعل برخورد می‌کند؟ در مقابل این پرسش می‌توان صدها علامت سوال گذاشت. همین موضوع با تمام نارضایتی‌های اهالی فرهنگ و هنر باعث شد تا کمسیون فرهنگی شورای ششم کلانشهر تبریز شیوه‌نامه‌ای را تدوین و طراحی کند که طبق آن با تشکیل کارگروه‌های تخصصی از خبره‌های رشته‌های مختلف و با درجه بندی آثار بتواند به یک شکل و عادلانه از تمام آثار تولید شده حمایت کند. برای مثال با درجه بندی جشنواره‌های فیلم، هنرمندان به نسبت ارزش جشنواره‌ای که آثارشان در آن به نمایش درآمده است مورد حمایت شهرداری قرار خواهند گرفت و این ضابطه‌مندی جای هرگونه اعتراض و سوتفاهم را خواهد گرفت. اما در کمال تعجب و شگفتی و متاسفانه شهردار تبریز و رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری با این شیوه‌نامه و ضابطه‌مندی مخالفت کردند تا طرح پیشنهادی، دوباره و به دلیل مطالعه مجدد اعضای شورای ششم به آن‌ها ارسال شود و مجددا به تعویق افتد. البته گفتنی است که در ابتدا امیر نصیر بیگی ، رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تبریز با قانون‌مند شدن حمایت‌ها از آثار هنرمندان موافق بود ولی پس از صحبت‌های رئیس خود در مخالفت با این طرح، او نیز از موضع خود عقب نشست. مشخص نیست که چرا یعقوب هوشیار ، شهردار تبریز و امیر نصیربیگی، رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تبریز با تصویب این طرح و قانون‌مند شدن حمایت از آثار هنرمندان مخالف است و چرا علاقه دارد تا با آزادی عمل و سلیقه‌ای از هنرمندان و آثار آن‌ها حمایت کند؟ سوالی که پی بردن به جوابش سخت نیست.