دوم دی ماه سال ۹۹ بود که پس حدود ۱۰ سال انتظار سرانجام آزادراه تبریز – سهند به افتتاح رسید. آزادراهی ۲۰ کیلومتری که عملیات اجرایی آن با همکاری پیمانکار خصوصی از سال ۸۹ و با هدف کاهش ترافیک اتوبان تبریز – آذرشهر آغاز شده بود و سرانجام در سال ۹۹ آن هم با نواصات فراوان با حضور مسئولینی از دولت وقت به بهره برداری رسید. نواقصاتی که مسئولین محلی وقت آن زمان نیز به آن اذعان داشتند و با انتقاد از انتقادات صورت گرفته از وضعیت این جاده قول رفع هر چه سریع تر آن از سوی پیمانکار را دادند. چیزی که از همان اول به چشم می آمد و اعتراضاتی را نیز به دنبال داشت عدم وجود روشنایی در طول این مسیر بود. موضوعی که فرماندار وقت اسکو در آذر سال ۱۴۰۰ آن را جزو وظایف پیمانکار این پروژه دانسته و دولت را در این مورد بی تقصیر معرفی کرد. مدیر وقت شرکت عمران سهند هم در سال ۹۹، از کافی بودن شب نماهای تعبیه شده در مسیر سخن گفته و دلیل عدم رفع مشکل روشنایی مسیر را هم مقارن شدن افتتاح جاده با فصل سرما دانسته و خواستار داده شدن فرصت کافی برای حل این مشکل به پیمانکار خصوصی شده است. مشکلی که با گذشت سه سال همچنان پابرجا بوده و تا به امروز نیز پیمانکار خصوصی این پروژه به آن تن نداده و هنوز این جاده فاقد روشنایی است و تردد بعد از تاریکی شب در این آزادراه را بسیار مشکل و خطرآفرین کرده است. حدود یک سال بعد هم سرپرست وقت شرکت عمران سهر جدید سهند هم در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری مهر، بار دیگر با اذعان به نواقصات این جاده، از لزوم اختصاص ۶۰ میلیارد تومان برای حل این نواقصات خبر داد و البته این امر را منوط به همراهی سازمان برنامه و بودجه دانست. اتفاقی که با توجه به وضعیت کنونی جاده رخ نداده و بودجه ای هم اختصاص داده نشده است.
البته مشکل این آزادراه محدود به همین مشکل نیست و رانندگانی که روزانه از این مسیر تردد می کنند در این مسیر حدود ۱۰ دقیقه ای با مشکلات دیگری نیز دست به گریبان هستند. ضعف آنتن دهی تلفن همراه و قطع و وصلی های فراوان در طول مسیر، مسیرهای خروجی و ورودی بسیار نامناسب و خطرناک این آزادراه به شهرک اندیشه تبریز که شهرداری تبریز علی رغم متولی بودن آن اقدام به مناسب سازی این خروجی و جاده منتهی به تبریز و اندیشه نکرده است، نبود علایم راهنمایی و رانندگی به مقدار کافی در طول مسیر، عدم حضور پلیس در بیشتر مواقع شبانه روز در این مسیر، نبود دوربین های ثبت سرعت، تردد رانندگان خطرآفرین در این جاده با علم به عدم وجود دوربین های ثبت سرعت و حضور فیزیکی پلیس، عدم رسیدگی به جاده در فصل سرما و یخبندان جاده به دلیل عدم شن پاشی و نمک پاشی در طول این جاده، سربالایی های و سرپایینی های فراوان و شیب های طولی نسبی در این جاده و در نهایت اخذ عوارضی از این جاده از جمله برخی مشکلاتی است که از ابتدای افتتاح این جاده وجود داشته و هنوز هم پابرجاست. شاید تنها کاری که بعد از افتتاح در این مسیر صورت گرفته بهسازی و نصب روشنایی در ۵ کیلومتر آغازین جاده از سمت سهند به تبریز است که آن هم توسط شرکت عمران سهند و شهرداری این شهر صورت گرفته است.
یعنی دولت بعد از احداث این جاده، آن را به حال خود رها کرده و فقط اقدام به نصب دوربین های ثبت تردد برای اخذ عوارضی کرده است. هر چند در همان آغاز اخذ عوارض این موضوع انتقاداتی را به دنبال داشت و حتی امام جمعه تبریز نیز دریافت عوارض از مردمی را که به خانه خود می روند غیرقابل قبول دانست و شورای شهر سهند و برخی از نمایندگان تبریز هم با تبلیغات فراوان قول رفع این مشکل را دادند، ولی این مشکل هنوز پابرجاست و هنوز هم دولت به بهانه مشارکت سرمایه گذار خصوصی و لزوم تامین هزینه مشارکت این سرمایه گذار اقدام به اخذ عوارضی می کند. مشکلی که به نظر هم پیمانکار خصوصی و هم دولت سعی در عادی سازی آن دارند و موفق به این امر نیز گردیده اند و با وجود انتقادات صورت گرفته خصوصا در فضای مجازی درباره مشکلات عدیده این جاده، گوش شنوایی برای آن ندارند و شهروندان ساکن سهند تا به امروز مجبور به تحمل این مشکلات و نواقصات در این جاده شده اند.
با این حال و با گذشت حدود سه سال از افتتاح آزادراه تبریز – سهند هنوز این سوالات پابرجاست که چرا اصلا باید برای یک جاده ۲۰ کیلومتری که آن هم مسیر تردد همه روزه شهروندان سهند است عوارض اخذ شود؟ چرا نمایندگان این منطقه علی رغم قول خود مبنی بر رفع مشکل عوارض این جاده، نتوانستند اقدامی در این خصوص انجام دهند و کار را نیمه کاره رها کردند تا جایی که رئیس وقت شورای شهر سهند در آن دوره آنها را به کم کاری متهم کرده و اعلام می کند که در وقتش در پای صندوق رای جواب این ناملایمات را خواهند داد؟ چرا هیچ ارگانی پاسخگوی مشکلات و رفع آنها نیست و جاده را پس از افتتاح به مانند فرزند ناتنی به حال خود رها کرده و باعث اذیت ساکنین سهند می شوند؟ چرا همان پیمانکار خصوصی از طریق همین عوارض های اخذ شده در طول این تقریبا سه سال هیچ اقدامی در جهت رفع نواقصات و خصوصا روشنایی این آزادراه انجام نداده است؟ چرا شهرداری در طول این سه سال خود را ملزم به رفع نواقصات فراوان خروجی و ورودی این آزادراه به شهرک اندیشه ندانسته است؟ اصلا چرا کسی خود را ملزم به پاسخگویی و رفع این مشکلات نمی داند و چرا حداقل هیچ مسئولی مشکلات مربوط به سازمان متبوعش را بر عهده نمی گیرد؟
نکته ای که به نظر می تواند در حل این مشکل کارساز باشد ادامه و تشدید روند انعکاس مشکلات این جاده از سوی رسانه های محلی و مهم تر از آن پیگیری این مشکلات و رسانه ای کردن بی پرده کم کاری سازمان های مرتبط با آن باشد تا شاید از این طریق بتوان چاره ای برای این کار اندیشید تا در نهایت اعتراضات گاه و بیگاه شهروندان سهند به جایی برسد و بتوانند در جاده ای امن تردد کنند.