روزنامه اختر که بیش از صد سال قبل و در دوره حکومت ناصرالدین شاه در استانبول به چاپ می رسیده است در مطلبی خطاب به حاکمان ایران، پیشنهاد تدوین قانون در ایران با در نظر گرفتن شرایط و فرهنگ حاکم بر ایران را می کند. روزنامه در عین حال اضافه می کند که چون غربی ها چگونگی تدوین و اجرای قانون را در طول سالیان دراز کشف کرده اند، در این مورد نیازی به کشف راه های جدید توسط حکام ایرانی نیست و ایرانیان می توانند به راحتی از همین شیوه های آزموده شده توسط غربی ها استفاده کنند. هر چند بیش از صد سال از این پیشنهاد اختر می گذرد ولی هنوز که هنوز است در مواردی چون انتخابات در ایران که آن هم پدیده ای وارداتی است، شاهد اتفاقاتی هستیم که به دلیل عمل نکردن به این راهکار، امر انتخاب شدن و انتخاب کردن را با مشکلات فراوانی همراه می کند. انتخاباتی که بدون احزاب و حضور فعال آنها که مورد تایید قانون اساسی نیز می باشد، نمی تواند نتیجه مورد نظر و حضور حداکثری را فراهم بیاورد. واقعیت این است که در انتخابات برگزار شده در کشور چه در سطح ملی و چه در سطح محلی، انتخاب کنندگان دچار سردرگمی می شوند و به دلیل معلوم نبودن آشکار گرایش فکری کاندیداها، مجبور به استناد به سخنان چند روزه و شعارهای گاه غیرقابل اجرای این افراد می شوند. مگر می شود انتخابات را قبول کرد و هنوز از مفهوم نامفهوم «جبهه» استفاده کرد و هنوز از رقابت «جبهه اصلاحات» و «جبهه پایداری» و «جبهه اصولگرایان» سخن گفت؟ جبهه هایی که نه مانیفست مشخصی دارند و نه معلوم است که هدف نهایی آنها چیست؟ جبهه هایی که به یک باره در آستانه انتخابات فعال می شوند و با اتمام انتخابات دیگر همان شور شوق ایام انتخابات را ندارند. نمی شود که بدون توجه به سازوکار دیگر سیستم های سیاسی مردم سالار دنیا، که احزاب جزو جدایی ناپذیر آنها هستند، راه نامشخص دیگری پیمود و جامعه را سردرگم نگه داشت.
اگر حزب فعال وجود داشته باشد دیگر نه نیازی به گزارشات دکتر ظریف درباره فعالیت شورای راهبردی در باب انتخاب وزرا می باشد و نه دکتر جلیلی از دولت سایه ای صحبت کند که بیشتر شباهت به فراموشخانه های دوره قاجار دارد. اگر حزب فعال و کارآمد وجود داشته باشد در آن صورت دیگر کاندیدای پیروز انتخابات برای انتخاب وزرا دست به دامان گاها حتی گرایشات کاملا متضاد با خودش هم نمی شود. چگونه می شود که دکتر ظریف بیان می کند که حتی از مخالفان خودشان هم برای معرفی گزینه برای حضور در کابینه دعوت به عمل آورده اند؟ واقعیت این است که اگر حزب باشد دیگر تاج الدینی نماینده سابق تبریز جرئت نمی کند که یک روز برای آوردن رای بیشتر، رائفی پور را با شدیدترین ادبیات مورد انتقاد قرار دهد و فردا در انتخابات ریاست جمهوری در همان جبهه ای قرار بگیرد که رائفی پور هم همانجاست. تنها راه ممکن این است که مخالفان دولت، به جای به کاربردن چنین مفاهیم نامفهومی، حزبی برای خودشان درست کنند، برای خودشان رسانه مشخصی داشته باشند و با فعالیت آشکار چندین ساله خودشان را برای انتخابات های محلی و ملی آینده آماده کنند. خلاصه کلام اینکه اگر پدیده ای به نام انتخابات را قبول کرده ایم باید سازوکار آن را نیز بپذیریم و برای نظارت بر دولت و کاهش دادن خطاهای دولتمردان و همچنین پاسخگو کردن دولت ها، به تحزب تن بدهیم.