همین چند روز پیش بود که خبر درخواست واگذاری مجموعه ورزشی یادگار امام (ره) تبریز به شهرداری تبریز منتشر شد. سی ام مهر امسال حبیب ستوده نژاد، مدیر کل ورزش و جوانان آذربایجان شرقی با حضور در جلسه هفتگی شورای شهر تبریز با اعلام این که سازمان تحت هدایتش قادر به نگهداری مطلوب چمن ورزشگاه یادگار امام نیست و در این مورد با مشکل روبرو هستند، از درخواست شهردار تبریز برای واگذاری مجموعه ورزشی یادگار امام (ره) به شهرداری خبر داد و اعلام کرد که در صورت موافقت وزیر ورزش با این درخواست، این مجموعه به شهرداری تبریز واگذار خواهد شد. خود شهردار تبریز هم در مصاحبه ای در مورد چمن ورززشگاه یادگار امام اعلام کرده که مشکلی جزئی و قابل حل است و اصل قضیه این است که کل مجموعه که نزدیک ۲۰۰ هکتار است به شهرداری واگذار شود تا مشکلات به کلی حل شود.
اگر موضوع چرایی ناتوانی سازمان ورزش و جوانان استان در نگهداری چمن ورزشگاه را کنار بگذاریم، شاید در نگاه اول این خبر و این درخواست شهردار امری شایسته تشویق و تقدیر نیز به شمار آید ولی مرور مشکلات ریز و درشت حل نشده شهر در طول سالیان طولانی این سوال را در ذهن متبادر می کند که چرا شهردار تبریز با علم به معضلات حوزه شهری که در موارد بسیاری شهروندان را با مشکل روبرو کرده است، داوطلب انجام کاری شده که در حوزه مسئولیت شهرداری نیست؟
واقعیت این است که تبریز در طول سالیان طولانی با مشکلات عدیده ای روبرو بوده و شهرداران وقت نیز آنگونه که باید به وظایف ذاتی خود در این حوزه عمل نکرده و مشکلات بسیاری را برای شهرداران بعد از خود به یادگار گذاشته اند. از مشکلات و معضلات ساختاری و بزرگ مانند حاشیه نشینی تا مشکلات ریز و کوچکی مانند چاله های خیابان های سطح شهر تبریز. به نظر بهتر است شهردار تبریز به جای ورود در حوزه های بیرون از حیطه مسئولیت شهرداری، اقدامات صورت گرفته درباره مشکل حاشیه نشینی را با شهروندان تبریزی در میان بگذارد و یا از شهرداران مناطق بپرسد که چرا علی رغم وعده او برای حل مشکل چاله های موجود در سطح شهر، هنوز این مشکل پابرجاست و شهروندان تبریزی هر روز بایستی فکری برای نیفتادن به این چاله ها بکنند. و یا برای این موضوع جوابگو باشد که چرا علی رغم تبلیغات فراوان درباره مقابله با وانت بارهای حاشیه خیابان ها و ترافیک های به وجود آمده، همچنان این موضوع در بیشتر مناطق شهر به چشم می خورد و هنوز ترافیک های ناشی از این وانت بارها پابرجاست؟
در هر حال هر چند مطمئنا ورود شهرداری به برخی حوزه های دیگر که با شهرواندان در ارتباط است امری پسندیده و شایسته تقدیر است ولی این امر زمانی می تواند منطقی و عاقلانه به نظر برسد که شهرداری در حوزه وظایف ذاتی و سازمانی خود کارنامه قابل قبولی ارائه داده و پس از آن قصد ورود به دیگرحوزه ها برای کمک رسانی و خدمت به شهروندان را داشته باشد. سخن آخر اینکه چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است.