به گزارش آذرتیتر، آیین بزرگداشت دکتر سیروس برادران شکوهی، استاد بازنشسته تاریخ دانشگاه تبریز روز پنج شنبه 31 خرداد، در بنیاد پژوهشی شهریار تبریز برگزار شد. در این مراسم دکتر عباس قدیمی و دکتر فاطمه اروجی از اساتید تاریخ دانشگاه تبریز درباره مقام علمی دکتر برادران شکوهی سخنرانی کردند. دکتر حسین سیفلو، دکتر محمود نوالی و مهدی دادیزاده از دیگر سخنرانان این جلسه بودند.

در این مراسم دکتر قدیمی قیداری با بیان اینکه این برنامه چندین بار بنا به دلایلی به تعویق افتاده است، درباره استاد برادران شکوهی گفت: آقای دکتر شکوهی به عنوان یک شخصیت علمی و دانشگاهی، علاقه زیادی به تبریز و تاریخ تبریز و نادیده های تاریخی تبریز دارد. ایشان به گواهی نوشته های فراوان خودشان، به زعم خود من کسی است که به بهترین شکل ممکن توانسته است به تاریخ خرد، تاریخ از پایین و مسائل و زوایای جزئی و نادیده های تاریخی آذربایجان و تبریز بپردازد.

وی در ادامه سخنان خود گفت: خیلی ها ادعای آذربایجان را دارند ولی به زعم من کریستوفر ورنر آلمانی از هر آذربایجانی آذربایجانی تر است. یک آلمانی که ماه ها کوچه پس کوچه های تبریز را گشته و کتاب نامداری به انگلیسی و آلمانی درباره آذربایجان و تبریز نوشته است. من این شخص را از هر آذربایجانی آذربایجانی تر می دانم. آذربایجانی بودن شاخصه های زیادی دارد ولی عده ای این ادعا را می کنند در حالی که در مقام عمل هم کاری نمی کنند. دکتر شکوهی هم از جزو چنین افرادی است. یکی از خصوصیات بارز دکتر شکوهی این است که بر خلاف خیلی ها که علاقه به درج نوشته های خودشان در مجلات علمی پژوهشی را دارند، مقالات خود را در مجلات و روزنامه هایی که همه به آن دسترسی دارند و می خوانند نشر داده است. برای ایشان چیزی که مهم بود این بود که بتواند آگاهی های عمومی تاریخی را به بهترین شکل ممکن انتشار داده و آذربایجان و تبریز را از این مسیر بشناساند.

دکتر قدیمی در ادامه و درباره خصوصیات علمی استاد شکوهی گفت: محلات تبریز، فرهنگ خاص تبریز، شخصیت های تبریز از مواردی است که استاد شکوهی توانسته به جامعه بشناساند. احترامی هم که ایشان به این شخصیت ها قائل هست، در نوع خودش درس آموز هست. همه این ها نشان می دهد که آقای دکتر شکوهی با اتکا به کتابخانه غنی خودش، به بهترین شکل ممکن به تاریخ آذربایجان پرداخته است. اگر نوشته های ایشان توسط محققان به صورت یکجا جمع شده و چاپ شود، گمان می کنم کتاب ارزنده ای خواهد شد. نوشته هایی که عمدتا و غالبا جدید هستند. امیدوارم این اتفاق روزی بیفتد تا محققان تاریخ آذربایجان ببینند که چه ریزه کاریهایی در پژوهش های آقای دکتر شکوهی بوده است.

وی درباره شخصیت دکتر شکوهی در مقام و کسوت معلمی نیز گفت: آداب دانی و شخصیت استادی و معلمی ایشان است. من از سال 75 شاگرد ایشان بودم و خیلی هم مورد عتاب ایشان قرار گرفته ام ولی عتاب ایشان استادانه بود. ایشان شخصیتی آداب دان و دانشگاهی دارند. وقتی ما از انحطاط در دانشگاه ها صحبت می کنیم معمولا چشم ها به زوال و انحطاط علمی می رود، آن زوال و انحطاط سنت های دانشگاهی و معیارها و مناسبات آکادمیک معمولا دیده نمی شود. واقعیت این است که در کنار زوال و انحطاط علم و دانش، آن چیزی که مورد توجه قرار نگرفته زوال و نابودی اخلاق و معیارهای آکادمیک در دانشگاه است. دانشگاه که نهاد یادگیری و آموزش و نهاد آموزش زندگی و زیست اجتماعی در سطح کلان است، امروز فرو ریخته است. امروز دانشگاه ما تبدیل به اداره شده و ماها هم کارمند این اداره شده ایم. اینها نشانه انحطاط دانشگاه ماست. باید قبول کنیم که صرف داشتن مدرک دکترا به معنای استاد بودن نیست. دکتر شکوهی جزو کسانی است که در زمان استادی آن معیارها را رعایت می کرد. حتی امروز به من تاکید کرده بودند که اگر جلسه امروز راس ساعت گفته شده برگزار نشود من جلسه را ترک خواهم کرد. اینها جزو همان سنت های دانشگاهی هستند که عرض کردم.

در ادامه این مراسم، دکتر فاطمه اروجی به عنوان نماینده انجمن ایرانی تاریخ در آذربایجان شرقی و از شاگردان استاد شکوهی، پیام دکتر ملایی توانی رئیس انجمن ایرانی تاریخ درباره این مراسم را قرائت کرد.

مهدی دادیزاده و دکتر نوالی از دیگر سخنرانان جلسه نیز به بیان نظرات خودشان درباره دکتر برادران شکوهی پرداختند.

 استاد دکتر سیروس برادران شکوهی به سال ۱۳۱۵ هجری‌شمسی در کوی سرخاب چشم به جهان گشود و تحصیلات خود را تا دریافت لیسانس تاریخ و جغرافیا در زادگاهش به سرانجام رساند و سپس برای تحصیل در مقطع بالاتر وارد دانشگاه تهران شد و بعد از مدتی راهی ترکیه گردید و گواهینامه دکترای تاریخ را از دانشگاه آنکارا گرفت.

استاد برادران شکوهی در سال ۱۳۵۴ هجری‌شمسی بخش نخست کتاب درسی تاریخ دانشسرای مقدماتی را نوشت که تاریخ صفویه تا محمدشاه قاجار را دربرمی‌گیرد؛ وی از پژوهشگران توانمندی است که همواره فعالیت خود را با تأکید بر پژوهش در تاریخ معاصر ایران، به خصوص قاجار، انقلاب مشروطه و انقلاب اسلامی، انجام می‌دهد و بیشتر در حوزه تبریز و آذربایجان و همچنین تاریخچه روزنامه‌نگاری در این خطه قلم فرسایی می‌کند.

از آثار این استاد مسلم تاریخ می‌توان به کتاب‌های تاریخچه روزنامه‌نگاری در تبریز از آغاز تا حال، زندگی‌نامه میرزا جواد آقا سلطان‌القرایی، و یادداشت‌های میرزا اسداله ضمیری، ملازم خاص ثقه‌الاسلام شهید اشاره کرد.

همچنین مقالات تاریخی متعدد وی در نشریات و مطبوعات کشور از جایگاه خاصی برخوردار است و مخاطبان ویژه‌ای دارد.