«شنیده می شود که یک عده شعارهایی درباره دریاچه ارومیه می دهند. از دریاچه ارومیه طرفداری می کنند. از آنها می پرسم شما چه کسانی هستید؟ تا امروز نبودید … در خارج عرق خور تو، عیاش تو، در حقه بازی ها سرآمد تو. حالا آمده ای برای دریاچه دلسوز شده ای؟ سر این اشخاص کار نمی کند. می گویند دریاچه ارومیه که خشک شد، باد خواهد آمد و این نمک ها را خواهد آورد و همه جا را شورآب خواهد کرد و نابود خواهد کرد. این سخنان حرف های بچه گانه است …» اینها قسمتی از سخنان حجه الاسلام رشادی امام جمعه کلیبر در خطبه های نماز جمعه هفته گذشته کلیبر می باشد. هر چند در این هفته موضوع دریاچه ارومیه مورد توجه جدی امام جمعه تبریز نیز قرار گرفت ولی با این تفاوت که سخنان ایشان از جنس امید و مطالبه گری از دولت برای بهبود وضعیت و احیای دریاچه ارومیه بود، دقیقا بر خلاف سخنان امام جمعه کلیبر که با به کارگیری چنین ادبیاتی منتقدان وضعیت فعلی دریاچه ارومیه را مورد خطاب قرار داده است. سخنانی که واکنش های متعددی در فضای مجازی به دنبال داشته است.

فارغ از اینکه چرا و به چه علت ایشان اینگونه از تریبون نماز جمعه منتقدان وضعیت دریاچه را مورد خطاب قرار داده و همچنین بدیهی بودن این نکته که هر شهروندی در هر جایگاهی این حق را دارد که نسبت به وضعیت محیط زیست منطقه و حتی کشور واکنش نشان دهد، نکته ای که قابل تامل و طرح می باشد لزوم یا عدم لزوم طرح چنین مساله ای آن هم از تریبون نماز جمعه یکی از محروم ترین شهرستان های کشور می باشد. خطیب نماز جمعه می تواند به عنوان امید مردم در طرح مشکلات منطقه، با استفاده از تریبون تاثیرگذار نماز جمعه مطالبات اهالی منطقه را منعکس سازد. در هفته ای که گذشت خود کلیبر و روستاهای شهرستان با مشکلات عدیده ای چون کم آبی، قطعی های طولانی و مکرر آب خصوصا در روستاهای کلیبر و مهم تر از همه آتش سوزی های گسترده در جنگل های قره داغ و سوختن هکتارها از جنگل های ان منطقه به دلیل نبود پایگاه دائمی اطفای حربق هوایی در جنگل های منطقه دست به گریبان بود و خطیب جمعه شهرستان می تواند به جای انتقاد از منتقدین وضعیت دریاچه، این مشکلات و حل آنها را از مسئولین کشوری، استانی و شهرستانی مطالبه کند.