آذرتیتر: هیدروژل‌ها به منظور استفاده در درمان بیماری‌های پوستی و مهندسی بافت محبوب هستند.
براساس گزارش ساینس دیلی، هیدروژل‌ها مواد زیست‌سازگار مبتنی بر پلیمر هستند که به خاطر توانایی خود در حفظ آب، دارورسانی به زخم‌ها و تجزیه زیستی سودمند به حساب می‌آیند. مشکل اینجاست که هیدروژل‌ها روند ساخت پیچیده‌ای دارند و در برابر نیروهای بیرونی نظیر مالش به لباس، ملحفه یا پانسمان زخم چندان مقاوم نیستند. ضمنا، آنها بطور ذاتی قادر به مبارزه با عفونت‌های باکتریایی نیستند. از این رو، اغلب با داروهای ضد میکروبی یا یون‌های فلزی تزریق می‌شوند که ممکن است مقاومت آنتی‌بیوتیکی به همراه داشته باشند و اثر منفی بر رشد سلول بگذارند.
پژوهشگران «دانشگاه جیلین»، هیدروژلی ساخته‌اند که تولید آن آسان‌تر است، ویژگی‌های آنتی‌بیوتیکی طبیعی دارد و رشد سلولی را تقویت می‌نماید.
«جینگ سان» از پژوهشگران این پروژه بیان کرد: احتمال دارد یک بیمار مبتلا به دیابت، زخم‌های پوستی داشته باشد که به خاطر بیماری متابولیک به راحتی بهبود نمی‌یابند. ممکن است بیمار تلاش کند تا زخم‌ها را با داروهای موضعی نظیر اریترومایسین درمان کند و شاید دارو در ابتدا موثر باشد ولی در بلندمدت ممکن است علائم را کاهش ندهد. این امر می‌تواند به دلیل مقاومت آنتی‌بیوتیکی باشد.
آنها آمینواسید پلی‌لیسین و پلاسمای خون غنی از پلاکت را به هیدروژل معمولی «Gel-MA» اضافه کردند تا ویژگی‌هایی را ایجاد نمایند که جهت مراقبت از زخم مناسب هستند. نتیجه هیدروژلی است که قوی‌تر است، در زخم منبسط می‌شود، ماندگاری بیشتری دارد، باکتری‌ها را می‌کشد و یک محیط سالم را جهت رشد سلول‌های جدید ایجاد می‌کند.
سان گفت: هیدروژل به طور مداوم پلی‌لیسین را روی سطح زخم آزاد می‌کند و جلوی رشد باکتری را می‌گیرد. ما ε-پلی‌لیسین را انتخاب کردیم چون می‌تواند به مهار رشد باکتری بپردازد و مشکل سوء استفاده از آنتی‌بیوتیک و مقاومت دارویی را حل کند. ضمنا، این ماده بر تکثیر و رشد سلول‌ها تاثیر نمی‌گذارد. این هیدروژل می‌تواند با متاکریلات ژلاتین ترکیب شود که نقش ضد میکروبی دارد و استحکام مکانیکی هیدروژل را افزایش می‌بخشد.
در آزمایش‌هایی که با باکتری‌های «اشریشیا کلی»(E. coli) و «استافیلوکوک اورئوس»(S. aureus) انجام شدند، هیدروژل به غشای سلولی باکتری آسیب رساند و منجر به مرگ سلولی باکتری شد. برای سلول‌های سالم، گنجاندن پلاسمای خون غنی از پلاکت به آزاد شدن فاکتورهای رشد و افزایش سلول‌های زنده می‌انجامد.
سان ابراز کرد: جالب‌ترین و هیجان‌انگیزترین لحظه برای من زمانی بود که محلول‌های پلی‌لیسین و پلاسمای غنی از پلاکت را با هم مخلوط کردیم تا ببینیم که آیا آنها می‌توانند تحت تابش اشعه فرابنفش، یک هیدروژل تشکیل دهند.
این آزمایش جواب داد و پژوهشگران دریافتند که می‌توان هیدروژل را با قرار دادن زیر لامپ فرابنفش به مدت ۳۰ ثانیه خشک کرد.
سان افزود: من به عنوان پزشک و پژوهشگر درماتولوژی موظف هستم تا درمان‌های بهتری را به بیماران ارائه نمایم. بیماران مبتلا به زخم‌های مزمن عفونی همراه با بیماری‌های متابولیک نظیر دیابت، سوءتغذیه و سایر بیماری‌ها و ضمنا بیمارانی که برای مدت طولانی بستری شده‌اند، از این راه حل بهره خواهند برد.
منبع: خبرگزاری ایسنا