مدتی قبل بود که وزیر آموزش و پرورش در گردهمایی مدیران کل آموزش و پروش استان های کشور در کرمان، از ترک تحصیل حدود 900 هزار دانش آموز در سال تحصیلی گذشته و 200 هزار نفر در سال تحصیلی جاری خبر داد. حالا بر اساس داده های جدید که مرکز آمار ایران اعلام کرده، نرخ ترک تحصیل در سال تحصیلی جاری به بیشترین مقدار خود در 50 سال اخیر رسیده است. آماری که حاکی از افزایش نرخ ترک تحصیل در تمام پایه های تحصیلی است. البته آمارهای اعلام شده دور از انتظار هم نبود. نه آمار اعلامی وزیر آموزش و پرورش شوکه کننده بود و نه داده های جدید اعلامی از سوی مرکز آمار. هر چند وزیر آموزش و پرورش از تلاش این وزارتخانه برای بازگرداندن این بازماندگان از تحصیل به چرخه نظام آموزشی خبر داده است ولی چیزی که مشخص است شاید در این میان نظام آموزشی و وزارت آموزش و پرورش شاید کمترین تقصیر را در بروز چنین وضعیتی داشته باشد، چرا که وضعیت اقتصادی کشور در سالیان گذشته و افزایش میزان فقر در جامعه، آمارهای وحشتناک دیگری هم از خود بر جای گذاشته و برای فهم این موضوع می توان نگاهی به آمار ازدواج، طلاق، اعتیاد، خودکشی، سرقت، بزهکاری و ... در سالیان اخیر انداخت. وضعیت اقتصادی کشور در حال وارد کردن ضربات جبران ناپذیری بر علم و آموزش در کشور است و اگر مسئولین امر برای وضعیت اقتصاد و نزولی کردن فقر چاره ای نیندیشند آماری به مراتب نگران کننده تر از این را نیز شاهد خواهیم بود.
جدای از این مساله سایه سنگین ارزش ثروت بر دیگر ارزش های جامعه و جایگاه رفیع اهل ثروت در مقایسه با اهل علم در جامعه و در کنار آن ناکامی تعداد کثیری از محصلان و فارغ التحصیلان دانشگاه ها در مهیا کردن یک زندگی با رفاه حداقلی نیز باعث گردیده تا مدرسه جذابیت پیشین خود را از دست بدهد. به همین دلیل نیز شاهد روند نزولی علاقه مندان به دانش آموزی و دانش جویی و بی علاقگی تعداد زیادی از دانش آموزان خصوصا در مقاطع تحصیلی بالاتر هستیم. شاید آمار اعلام شده از وضعیت میانگین نمرات دانش آموزان مقطع تحصیلی دوازدهم که در مواردی حتی به 10 هم نمی رسد بتواند شاهدی بر این مدعا باشد. واقعیت این است که اقتصاد ما همه چیزمان را درگیر خودش کرده و تا فکری به حال اقتصاد کشور نشود نه تنها مدرسه و آموزش بلکه هیچ کدام از نهادهای دیگر جامعه در امان نخواهند بود. جایگاه علم در جامعه در تقابل با ثروت هر روز دارد تنزل پیدا می کند و اگر وضعیت و معیشت طالبان علم به همین شکل دامه پیدا کند شک نکنید که آمارهای بسیار وحشتناک تر را هم شاهد خواهیم بود. البته نباید این نکته را از نظر دور داشت که همان طور که گفته شد نظام آموزشی در این میان کمترین تقصیر را دارد، به همین دلیل نیز بهبود این وضعیت امری خارج از اختیارات نظام آموزشی است و سیاست گذاران کلان کشور بایستی هر چه سریع تر چاره ای برای این امر بیندشیند.