موضوع موافقت دولت با بازگشت نصرالله معین نجف آبادی خواننده ایرانی خارج نشین، این روزها به یکی از خبرهای مخاطب پسند در فضای مجازی تبدیل شده و بحث درباره اینکه آیا معین تمایلی برای بازگشت به ایران و برگزاری کنسرت در کشور را دارد، هنوز در جریان است. مدتی پیش بود که محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، خبر تمایل دولت به بازگشت معین خواننده پاپ ساکن آمریکا را مطرح کرد. خواننده ای که مدتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و محدود شدن فضای فعالیت برای خوانندگان پاپ، در ابتدای دهه 60 به لس آنجلس مهاجرت کرد تا فعالیت هنری خود را در خارج از ایران ادامه دهد. حالا بعد از چندین دهه موضوع بازگشت این خواننده به ایران مطرح شده که البته حادثه تلخ تروریستی کرمان در تاریخ 13 دی و واکنش معین به این حادثه بی تاثیر نبوده است. بعد از این اتفاق تلخ، معین در صفحه مجازی شخصی خود اعلام کرد که «کشتن مردم بیگناه تحت هیچ شرایطی و با هیچ مرام و انگیزه سیاسی یا مذهبی قابل توجیه نیست». فارغ از اینکه طرح این بحث تا چه حد دارای اهمیت است و آیا در نهایت حضور این خواننده را در ایران در پی خواهد داشت یا خیر، به نظر مسئله ای که بایستی در اولویت تصمیم گیری های دولت باشد، محافظت و مراقبت و توجه به استعدادهای ایرانی داخل کشور است، نه تلاش و تقلا برای بازگرداندن ایرانیان خارج نشین به کشور. اگر واقعا هدف دولت انتقال این پیام است که همه ایرانیان می توانند در چارچوب قوانین کشور به فعالیت بپردازند، بهتر است نگاهی کلان به این موضوع داشته باشد تا با برنامه ریزی دقیق و به دور از شعارهای کم بازده، چتر حمایتی خود را بر سر تمام معین هایی که در فکر مهاجرت از کشور هستند بگیرد تا جلوی هدررفت نخبگان و سرمایه های انسانی داخل کشور را بگیرد و با سیاست گذاری کلان در این حوزه مانع از مهاجرت نخبگان از کشور شود.