توسعه در حوزه های مختلف مفاهیمی متناسب با آن حوزه را در بر میگیرد برخی از جهات توسعه شامل موارد زیر است:
۱- توسعه انسانی
۲- توسعه اقتصادی
۳ـ توسعه اجتماعی
۴- توسعه آموزشی
۵- توسعه علمی
۶- توسعه سیاسی
۷- توسعه فن آوری
ابعاد گفته شده بیشتر اشاره به توسعه در سطح ملی دارد که نیازمند برنامه ریزی در سطوح مختلف شامل  برنامه چشم انداز، برنامه های توسعه پنج ساله و بودجه های سالانه می باشد. توسعه یک منطقه نوعی برنامه ریزی است تا با توجه به قابلیتها، توانمندیها و منابع و امکانات موجود در منطقه و با اجرای هدفمند آن برنامه برتریها و مزیت‌های نسبی برای آن منطقه در سطح ملی حتی در سطح جهانی ایجاد کرد. در برنامه های توسعه ای ایران توجه چندانی به توسعه منطقه ای نشده است لذا خروجی اجرای برنامه های توسعه تمرکز بیش از حد منابع و امکانات در مراکز استانها بالاخص در کلانشهر ها و مخصوصا پایتخت شده است عدم تعادل در توزیع بهینه امکانات باعث عدم سرمایه گذاری در مناطق مستعد و به تبع آن تمرکزگرایی بیشتر شده است مهاجرت جمعیت مصرف کننده و نیروی کار به شهرهای بزرگ باعث بوجود آمدن بازار مصرف بزرگ در این شهرها و به تبع آن تمرکز کارخانجات تولیدی در جوار این شهرها شده است. این عدم توجه به توسعه مناطق باعث عدم سرمایه گذاری در این مناطق و عدم  استفاده از امکانات این مناطق در توسعه کشور و بروز مشکلات تمرکزگرایی شده است.
شهرستانهایی مثل خلخال از موهبتها و امکانات خدادادی طبیعی بالقوه ای برای توسعه ای متوازن برخوردارند لازمه بهره گیری از این پتانسیل ایجاد ساختارهای مناسب جهت جذب علاقمندان به سرمایه گذاری در خلخال است. سرمایه همانند انسان به دنبال منطقه ای امن است و سرمایه گذار بیش از همه چیز در وهله اول به دنبال امنیت سرمایه گذاری است. امنیت سرمایه گذاری وابسته به عوامل متعددی است علاوه بر وظایف ارگانهای امنیت ساز در سطح ملی، وجود قوانین حمایتی ، فرهنگ حمایتی محیطی، آگاهیهای محیطی، پایبندی مسئولان منطقه‌ای و استانی به تعهدات و مسئولیتهای قانونی خود، تصویب قوانین جامع نگر در حمایت از سرمایه گذاری و سرمایه گذاران، اطمینان منطقی از بازده سرمایه گذاری  و شناسایی قابلیتهای رشد و توسعه از عوامل دیگر موثر بر امنیت سرمایه می باشد.
لازمه رسیدن به توسعه وجود ارگان یا مجموعه ای برنامه ریز و ناظر برای تشخیص مولفه های توسعه متوازن با اولویت مزیت‌های نسبی منطقه ای است تا با تعیین اهداف و چشم انداز ها و طرح برنامه های متناسب با قابلیتهای و توانمندی‌های منطقه ای، نسبت به جذب سرمایه های مادی و انسانی اقدام نمایند.
خلخال نیازمند توسعه ای متوازن در بخشهای مختلف است توسعه شهری و توسعه روستایی بایستی بطور متناسب صورت گیرد و این توسعه می بایست شامل بخشهای اقتصادی، فرهنگی ، اجتماعی و ... باشد.
خلخال علاوه بر اینکه از وجود یک مجموعه برنامه ریز بی بهره است از وجود مدیران خلاق، مبتکر، دور اندیش، دانش محور و مجرب نیز بی بهره است مدیران توانمند بعنوان بخشی از سرمایه انسانی محرک و توانمند توان برنامه ریزی و کمک به اجرای برنامه های توسعه ای را خواهند داشت اینگونه مدیران توان ایجاد رابطه با سرمایه گذاران و جذب سرمایه گذاری را خواهند داشت. خلخال نیازمند توسعه ای فرآیند محور است که در آن الزامات مدیریت فرآیندی در مقیاسی بزرگتر به توسعه فرآیندی منتقل می شود در این مدل توسعه، هر گونه سرمایه گذاری مکمل سرمایه گذاری بالاتر است و هر فعالیتی دارای ارزش افزوده است در این مدل فعالیتها و سرمایه گذاری های فاقد ارزش افزوده صورت نمی گیرد. لازم به یادآوری است اکثر مدیران دولتی به دلیل نگاه مدیریتی شان و تکیه آنها به بودجه دولت ، استعداد کافی در ایجاد ارزش را ندارند و عموما مدیران ارزش زا نیستند لذا انتظار اینکه مدیران دولتی مدیران فرآیند توسعه باشند انتظار صحیحی نیست اما اینان در فرآیند امنیت سازی نقش بسزایی دارند.
در پایان اینکه خلخال دارای پتانسیل ها و امکانات بالقوه و حتی بالفعلی است که نیازمند کمی تحرک و سرمایه گذاری واقع بینانه است وجود دانشگاههای متعدد، منابع طبیعی سرشار، نیروی انسانی علاقمند و متخصص، مزیت‌های گردشگری بی‌نظیر همه و همه بیانگر وجود پتانسیلی قوی برای توسعه است.
 
نویسنده: دکتر چنگیز سلمانی