«تبریز رتبه اول مواد مخدر نوظهور در کشور را دارد». این خبر را چند روز پیش رئیس پلیس مواد مخدر آذربایجان‌شرقی در نشستی با حضور بهرام سرمست، استاندار استان بیان کرد. آمار خطرناکی که به گفته این مقام مسئول همچنان در حال افزایش است و پلیس مبارزه با مواد مخدر آذربایجان‌شرقی نیز به دلیل کمبود و فقدان تجهیزات به روز برای مقابله با این مشکل، به تنهایی قادر به مبارزه با آن نبوده است. خبری که در کمال تعجب آن‌چنان که باید در فضای مجازی و رسانه‌های استان به آن پرداخته نشد. خبری که انتظار می‌رفت برای مدت‌ها به خبر اول استان و تبریز مبدل شود و حداقل انتظاری هم که از مسئولین مرتبط با این قضیه می‌رفت یک ابراز نگرانی ساده بود که متأسفانه چنین اتفاقی رخ نداد. واقعیت این است که پلیس باید آخرین مرجع برای مقابله با چنین آسیب‌هایی در شهر باشد و ارائه چنین آماری از سوی پلیس برای تبریز – شهری که در گذشته‌ای نه چندان دور استعمال مواد مخدر در آن قبح بزرگی محسوب می‌شد – نشان از کم‌کاری و عدم داشتن برنامه‌ای مدون از سوی مراجع مرتبط برای مقابله با مواد مخدر آن هم از نوع مواد مخدر نوظهور در تبریز دارد. دستگاه‌هایی چون آموزش و پرورش، دانشگاه‌ها، بهداشت درمان و آموزش پزشکی، اداره کار و رفاه اجتماعی، فرهنگ و ارشاد اسلامی، ورزش و جوانان، سازمان صدا و سیما و دانشگاه آزاد اسلامی که بر اساس قانون بایستی در این‌باره وظایف آموزشی و پیشگیرانه خود را با ارائه برنامه‌های علمی و با استفاده از فناوری‌های نوین را در راستای کاهش آمار استعمال مواد مخدر به انجام می‌رساندند که آمار اعلامی از سوی رئیس پلیس مبارزه با مواد مخدر آذربایجان‌شرقی، نشان از کم‌کاری و ضعف این دستگاه‌ها در عمل به این وظیفه محوله قانونی دارد.
در این باره انتظاری که از استاندار آذربایجان‌شرقی و شخص فرماندار تبریز که مستقیماً وظیفه برنامه‌ریزی، هدایت و ایجاد هماهنگی‌های لازم در خصوص مبارزه با مواد مخدر را بر عهده دارد این است که هم خودشان این موضوع را در اولویت کاری خودشان قرار دهند و هم سازمان‌های مرتبط و مسئول در ارتباط با مواد مخدر را مجبور به عمل به وظایف خود در این باره کنند. چرا که در غیر این صورت تبریز که به عنوان شهری امن و حتی عاری از معتاد متجاهر شناخته می‌شود، در آینده ای نه چندان شکل بسیار متفاوتی به خود خواهد گرفت. بایستی این نکته بدیهی و اثبات شده را در نظر داشت که استعمال مواد مخدر آن هم از نوع نوظهور آن و رواج آن در شهر بدون هیچ‌گونه شک و شبهه‌ای، پیامدهای نامناسب بسیاری چون افزایش دزدی، طلاق، نزاع خیابانی و دیگر مشکلات نوظهور را به همراه خواهد داشت و مشکل شهر صرفاً به افزایش استعمال مواد مخدر و رتبه اول تبریز در این آسیب اجتماعی محدود نخواهد ماند و باید منتظر اولین‌های دیگری نیز در حوزه آسیب‌های اجتماعی برای شهر باشیم.
در این‌باره نظر می‌رسد بیشترین کم‌کاری مربوط به ادارتی چون آموزش و پرورش، ورزش و جوانان، سازمان صدا و سیما و شهرداری تبریز و حتی رسانه‌های استان است و بدون شک اگر این سازمان‌ها با استفاده از کارشناسان کاربلد، جامعه‌شناسان، روان‌شناسان و دیگر متخصصان مرتبط در این شهر به وظایف پیشگیرانه خود عمل می‌کردند، حجم کاری پلیس نیز در این‌باره به حداقل می‌رسید و شاهد اعلام چنین آماری از سوی پلیس نبودیم. تا از این هم دیرتر و وضعیت تبریز از این هم بدتر نشده باید در این باره اقدامات لازم پیشگیرانه را آن هم با استفاده از کارشناسان کاربلد را به انجام رساند و به برنامه‌های ناکارآمد سنتی و رفع تکلیف برخی سازمان‌ها در این‌باره پایان داد.