این یافته جدید می‌تواند در سطح بین‌المللی، افق‌های روشنی را در سنتز نانوساختارهای هدفمند انتقال داروهای ضدسرطان ایجاد کند. نانوساختارها، ترکیباتی هستند که در درمان بیماری‌هایی مانند سرطان، کاربرد زیادی دارند. تثبیت داروهای ضدسرطان دوکسوروبیسین و پمتریکس و عامل هدفمندکننده گلوتامین در سطح طلا تهیه، توصیف فیزیک وشیمیایی و بررسی اندرکنش نانوساختارهای حاصل با سلول‌های سرطانی عنوان طرح خانم فاطمه یعقوبی در قالب پسادکتری است که با راهنمایی رضا کریمی شرودانی انجام داده است.
طبق اعلام بنیاد ملی علم، خانم یعقوبی که دارای مدرک کارشناسی ارشد و دکتری تخصصی در رشته شیمی - شیمی تجزیه از دانشگاه اصفهان است،این طرح را با حمایت این بنیاد به سرانجام رسانده است.
وی در این خصوص توضیح داد: تثبیت مولکول‌ها و بیومولکول‌ها در سطح، امکان طراحی و ساخت سامانه‌های جدید شیمیایی و بیوشیمیایی را فراهم می‌نماید. از جمله این کاربردهای تخصصی می‌توان به طراحی و ساخت سامانه‌های جدید و پیشرفته در فناوری هدفمندشده انتقال داروها، به ویژه داروهای ضدسرطان اشاره کرد.
وی افزود: به‌کارگیری نانوفناوری، راه‌های جدیدی را به منظور تهیه، توسعه و حمل کارآمد و مؤثر داروهای ضدسرطان باز کرده است، در همین خصوص، تاکنون انواع مختلفی از سامانه‌های چند عاملی، بر پایه پلیمرها، ساختارهای مزومتخلخل، ترکیبات مغناطیسی و طلا برای تثبیت و انتقال داروها در درمان ترکیبی استفاده شده است اما مقاومت دارویی در رابطه با درمان سرطان، یک چالش اساسی محسوب می‌شود.
این محقق تصریح کرد: تلاش‌های زیادی برای غلبه بر مشکلات مقاومت دارویی انجام شده است. از جمله داروهای ضدسرطان که از نظر جهانی مورد توجه قرار دارند، دوکسوروبیسین و پمتریکس است. هدف ما در این تحقیق، در ابتدا تثبیت گلوتامین به عنوان عامل هدفمندکننده در سطح طلا، سپس توصیف و بررسی رفتار فیزیک وشیمیائی نانوساختارهای حاصل شده بود.
خانم یعقوبی ادامه داد: در ادامه کار از سطح هدفمندشده جهت تثبیت داروهای ضدسرطان از طریق برهم کنش‌های کووالانسی استفاده می‌شود و نانوساختارهای حاصل که حاوی عامل هدفمندکننده و داروهای ضدسرطان هستند هم از نظر پایداری و به دست آوردن اطلاعات بنیادی بررسی و مطالعه شدند.
وی درخصوص نتایج این طرح اظهار کرد: نتایج این تحقیق می‌تواند در تولید دانش فنی جهت تهیه نانوساختارهای تشخیصی درمانی ترکیبی هدفمند شده مفید و کارآمد باشد و در سطح بین‌المللی، افق‌های روشنی را در سنتز نانوساختارهای هدفمند انتقال داروهای ضدسرطان ایجاد نماید.
این پژوهشگر به مشکلات پیش روی این طرح اشاره کرد و افزود: امکانات و تجهیزات آزمایشگاهی بزرگ‌ترین مشکل پیش روی انجام این طرح بود و دستگاه‌های مورد نیاز بایستی به گونه‌ایتنظیم می‌شد که سلول‌های مورد آزمایش، ازبین نروند. این موضوعات، مشکلاتی بود که در انجام طرح وجود داشت اما توانستیم این مشکلات را مرتفع کنیم و طرح به نتیجه رسید.