به گزارش آذر تیتر به نقل از عصر ایران، ظریف گفته است تمام فرزندانش در ایران هستند و پسرش  لیسانس برق و فوق لیسانس مدیریت بازار دارد و با همسر و دخترش در تهران زندگی می کنند و استخدام هیچ جایی نیست در حوزه مدیریت بازار، کار مشاوره‌ای انجام می‌دهد. دخترش نیز طراح داخلی است و با همسر و دخترش در تهران زندگی می کنند و برخی اوقات طراحی داخلی برای دوستان و اقوام انجام می‌دهد.

آشنا نیز گفته که دو پسر دارد که اولی لیسانس از شریف دارد و فوق لیسانس از امیر کبیر و دنبال ادامه تحصیل و  و دومی یازدهم ریاضی است.

سید عباس صالحی وزیر ارشاد هم اعلام کرده که دو پسر و یک دختر دارد.  پسر اول فوق لیسانس دانشگاه تهران است. در تهران زندگی می‌کند. شغل ثابت ندارد و با برخی از موسسات در حوزه‌های پژوهشی به صورت پروژه‌ای همکاری می‌کند. پسر دوم خرداد امسال کارشناسی‌اش را از دانشگاه اصفهان گرفته است. دخترم کلاس چهارم را در  مدرسه‌ای دولتی گذرانده است.

راستش را بگو؛ فرزندت کجا، چی کار می‌کنه؟

این کمپین اتفاق خوبی است و باید از آن حمایت کرد. تمام مسؤولین از کشوری و لشگری باید به مردم بگویند فرزندان‌شان کجا درس خوانده‌اند و کجا کار می‌کنند. آیا دانشگاه رفتن آنها و یا کار کردن‌شان با رانت بوده است یا خیر؟

از خوبی‌های فضای مجازی این است که حداقل بسیاری از مسؤولان را پاسخگو کرده است. برخی از مسؤولان مانند وزیر ارشاد یا وزیر جوان ارتباطات در توییتر که البته برای مردم فیلتر است، به برخی مخاطبان خود پاسخ می‌دهند.

این کمپین خوب است اما برخی پاسخ‌ها بیشتر شبیه اعلام فهرست اموال یکی از نامزدهای انتخابات سال ۹۶ است.

همه ما می‌دانیم که فرزندان بسیاری از مسؤولان کشور در نهادهای دولتی کار نمی‌کنند و به اصطلاح از بازار آزاد ارتزاق می‌کنند اما اینکه در بازار آزاد چه می‌کنند مهم است؛ آیا برای بدست آوردن کار از رانت پدر خود استفاده می‌کنند مهم است؟

کار در بازار آزاد با توجه به مشکلات بزرگ و کوچکی که دارد کم از کندن بیستون توسط فرهاد نیست.

به نظر می‌رسد هنوز شفافیت در فضای مسؤولان ما جا نیفتاده است. این که پسر یا دختر در دانشگاه‌های معتبر درس خوانده‌اند و کار آزاد دارند و … خوب است و خود گامی به جلو محسوب می‌شود اما قطعا هدف این طرح این نبوده است که بدانیم فلان وزیر یا فلان نماینده مجلس چند بچه دارد !

برای بسیاری از مردم سوال این است که مثلا چگونه یک پروژه مهم به شرکتی می‌رسد که پسر فلان مسؤول در آن نقش دارد. چرا شرکت‌های پسران و دختران مسؤولان دچار مشکلات اقتصادی نمی‌شود.

اگر آنها اینقدر خوب مدیریت اقتصادی بلد هستند بهتر است جای پدران خود بنشینند و مشکلات اقتصادی کشور را حل کنند. تازه برخی از آنها بر این باور هستند که ژن خوب هم دارند.

به عقیده نگارنده بهتر است کسانی که مسؤول می‌شوند در مقام و هر نهادی قبل از نشستن بر کرسی مدیریت، اعلام کنند که فرزندان‌شان چه می‌کنند و در کجا مشغول هستند. بعد از پایان دوران‌شان هم به مردم اعلام کنند فرزندان‌شان چه می‌کنند و در کجا مشغول هستند.

در همین گام اول منتظر دیگر مسؤولان کشور و لشگری هستیم تا آنها هم به مردم بگویند فرزندشان کجاست؟

مصطفی داننده