نمایش 1 - 14 از 27
- دیوار این مدرسه کوتاه است 23 views
- پروژههای جایگزین سد نهند جزو طرحهای بلند مدت و دائمیاند 6 views
- تیم والیبال شهرداری ارومیه یک بازیکن از ایلخچی به خدمت گرفت 6 views
- وضعیت کارکنان تعدیل شده فروشگاه رفاه تبریز 5 views
- کاروان سوگواری تبریز در مسیر شام 5 views
- ۴۰۰ هزار کارت سوخت در باجه های معطله پست منتظر دریافت از سوی مردم 4 views
- مداح نام آشنای اردبیل درگذشت 4 views
- مشکل انتقال سند مالکیت دشت یال ایلخچی هموار می شود 4 views
- امام جمعه کلیبر بمانید! 4 views
- بیشتر رستورانهای بین راهی شرق تبریز مجوز ندارند 2 views
- دولت باید خیز بزرگی برای احیای دریاچه ارومیه بردارد
- دیوار این مدرسه کوتاه است
- رتبه دانشگاه تبریز در جهان ۱۰۰ پله صعود کرد
- خط انتقال آب هوراند ۷۰ درصد پیشرفت دارد
- مس سونگون مکلف به احداث تصفیه خانه است
- جشنواره سراسری تئاتر ارسباران، برگزیدگانش را معرفی کرد
- شانزدهمین جشنواره تئاتر کوتاه ارسباران به کار خود پایان داد
- به تئاتر محقر عادت کرده ایم
- دستگیری سارقان حرفه ای در مراغه
- دومین روز از شانزدهمین جشنواره سراسری تئاتر کوتاه ارسباران پایان یافت
- اجراهای نخستین روز جشنواره تئاتر کوتاه ارسباران پایان یافت
- شانزدهمین جشنواره سراسری تئاتر کوتاه ارسباران شروع به کار کرد
- ستون هایی که لرزید، سقفی که نریخت

در قرن جدید به دنبال یک زندگی معمولی

به گزارش آذرتیتر به نقل از عصر ایران، نم نمک قرن جدید از راه میرسد. یک صد سال دست نخورده پیش روی ماست که کسی نمیداند در آن چه اتفاقاتی خواهد افتاد و سیب زندگی چگونه میچرخد. در ۱۰۰ سال رفته دو سلسله در ایران منقرض شدند، یک جنگ جهانی رخ داد و هزار اتفاق بزرگ و کوچ دیگر افتاد.
در این سالها بسیاری از جوانان ما به اندازه پیران شهر، با حوادث و مشکلات مختلف روبرو شدند و همین باعث میشود ما از قرن تازه یک زندگی عادی بخواهیم.
شاید آرزوی عجیب و غریبی باشد اما واقعا خواسته من وبسیاری از مردم یک زندگی عادی است. حالا زندگی عادی چیست؟
زندگی معمولی، با یک اقتصاد با ثبات شروع میشود. وقتی حال جیب مردم خوب باشد، حال روحیشان هم به سامان میشود. خسته شدیم از بس شبانه روز کار کردیم، پول درآوردیم و در آخر ماه کاسه چه کنم چه کنم دست گرفتیم.
تورم وگرانی، سبک زندگیمان را هم عوض کرد. کم غم دیگران خوردیم. کمتر دور هم جمع شدیم. میدانم کرونا بود اما خودمانیم و غریبه هم میانمان نیست، خیلی از حقوقها کفاف مهمانی دادن را نمیدهد، همین که به آخر ماه برسد باید خدا را شکر کرد.
زندگی عادی، باید کمترین چالشهای فرهنگی و اجتماعی را داشته باشد. کدام جامعه را سراغ دارید که این چنین دچار دو قطبیهای بیشمار باشد؟ در زمانهای که بسیاری از کشورها درگیر موضوعات اساسی هستند ما در ایران همچنان درگیر سانسور، بگیر و ببند و صیانت هستیم. جهانیان در حال صدور تولیدات فرهنگی خود هستند و ما ساترا علم میکنیم که رقبا را از صحنه به در کنیم.
امیدوارم بالاخره در ۱۰۰ سال پیش رو، از تصمیمات دهه شصتی عبور کنیم و یاد بگیریم مسائل فرهنگی را با باتوم و طرح صیانت حل نمیکنند.
زندگی عادی، باید مسئولینی داشته باشد که فکر نکنند با شعار دادن میشود مشکلات کشور را حل کرد. هیچ کجای دنیا حتی سادهترین کارها هم با حرف زدن حل نشده است. امیدوارم به مرحلهای برسیم که مردمی بودن را در بهبود زندگی مردم جستوجو کنیم نه با حرکات پوپولیستی.
امیدوارم به زمانی برسیم که شایستگی دلیل انتخاب افراد برای مسئولیتهای مختلف باشد نه فارغ التحصیلی از دانشگاه امام صادق(ع).
اینها و خیلی از مسائل دیگر زندگی عادی است که ما آن را جستوجو میکنیم. شاید خیلیها در قرن تازهشان به دنبال رسیدن به فضا و زندگی عجیب و غریب هستند اما ما فقط میخواهیم عادی باشیم. به قول قاسم (حمید فرخنژاد) فیلم ارتفاع پست ما دنبال « زندگی معمولی با ۸ ساعت کار، ۸ ساعت خواب و ۸ ساعت» هستیم.
مصطفی داننده
ارسال نظر