عارف گوزلی- اداره منابع طبیعی در هر شهرستان بر اساس وظیفه ذاتی و ماموریت سازمانی خود در کنار دادستانی دادگستری آن شهرستان، جایگاه و نقش مدعی العموم را در جلوگیری از  تضییع حقوق عمومی و حفاظت منابع طبیعی از جمله جنگل و مراتع را دارد. جدا از اینکه سیاست اعمالی توسط اداره کل منابع طبیعی در سطح کلان دارای ایرادات اساسی است، در این میان بر عملکرد “اداره منابع طبیعی شهرستان کلیبر“، نقد بسیار متفاوتی وارد است.

موضوع آتش سوزی بزرگ در جنگل های شهرستان خداآفرین، آتش سوزی جنگل های قاسم کندی، گلدرق، مراتع پیغام و … که به گفته مقامات قضایی با عامل انسانی صورت گرفته است، نشان از یک حادثه نیست بلکه حاکی از بی تدبیری و سوء مدیریت مسئول اداره منابع طبیعی شهرستان مربوطه است.

در موضوع قطع درختان جنگلی ،“سخاوت آبهشت“ مسئول اداره منابع طبیعی شهرستان کلیبر، ادعا کرد؛ “درخت قطع شده جنگلی پیدا کنید و جایزه بگیرید“ که بلافاصله دم خروس  آبهشت توسط گزارش خبرنگار، آشکار و از طریق رسانه ملی نیز پخش شد.

اما موضوع دیگری که هنوز رسانه ای نشده است، تخریب جنگل با بلدوزر و شاید در سایه چراغ سبز اداره منابع طبیعی شهرستان کلیبر است.

سال گذشته ، بخش قابل توجهی  از جنگلهای دامنه اوچ قارداش بین ائل یوردی و روستای بابایلو خوراک بولدوزر پیمانکار احداث راه شده است و این در حالی است که  شروع عملیات به این بزرگی بدون مجوز  بوده و اداره منابع طبیعی شهرستان کلیبر در کمال ناباوری ادعای بی خبری می کند. این در حالیست که مسیر راه قبلی روستای بابایلو با چشم انداز و مناظر زیبا را می شد با آسفالت بهسازی کرد و هیچ تخریبی نیز به جنگل تحمیل نمی شد.

حال اینجاست که برخی تناقض های رفتاری از طرف اداره منابع طبیعی شهرستان کلیبر، سوالات اساسی را در بین افکار عمومی ایجاد می کند ، از جمله اینکه، چرا خروجی عملکرد منابع طبیعی در تضاد با ماموریت ذاتی خود است؟  یعنی آیا ادعای بی خبری اداره منابع طبیعی در شروع عملیات و متوقف نمودن عملیات احداث راه بعد از تخریب کلی، مضحک و توهین به شعور مردم نیست؟ چرا که همین مسئول در بر خورد با تخلفات جزئی و سانتی متری روستاییان که اغلب نیز ناخواسته صورت می گیرد، بصورت آنی وارد عمل شده و اعمال جریمه می کند و به اصطلاح عامیانه،“خون روستاییان را در شیشه کرده است“ چگونه است که توقف عملیات بعد از تکمیل قسمت اساسی آن یعنی خاکبرداری و تخریب مسیر جنگلی صورت گرفته  است آیا نمی توان گفت؛ بی خبر بودن از شروع عملیات خاکبرداری تنها یک ادعای ناشیانه است؟ چراکه دم خروس تخریب در مقابل قسم جدیت در حفاظت از منابع طبیعی مشهود است  و اداره مورد اشاره، با مقاصد بخصوصی در واقع سکوت اختیار کرده است؟  چرا توقف عملیات راه سازی تنها بعد از تخریب جنگل، که وظیفه حفظ و حراست از این سرمایه ملی آن هم با تمام توان بر عهده اداره منابع طبیعی است؛ صورت می گیرد؟ و جالب است که اداره راه و شرکت پیمانکار با چه جراتی اقدام به شروع عملیات  راه سازی بدون مجوز  نموده است ؟!

بنابراین مطالبه مردم  می تواند این باشد؛ آیا با معیاری که با مردم عادی بر خورد و محاسبه می شود نباید با این نقض قانون و عوامل  پشت پرده آن نیز برخورد شود؟ آیا بیخبری و یا سکوت در برابر عوامل چنین تخریب سرمایه های ملی، خیانت در حق مردم و منابع ملی آن هم از جایگاهی که باید حافظ آن می بود نیست؟ آیا چنین اتفاقاتی که علاوه بر اینکه به اعتماد  عمومی مردم لطمه می زند و حیف و میل بیت المال را در پی دارد، به دلیل تخریب جنگل های گرانبهای قره داغ  که برند جهانی برای این سرزمین محسوب می شوند و به خطر انداختن زندگی و زیستگاه گونه های بکر و مختلف جانوری و گیاهی جرم و گناهی نابخشودنی نیست؟

آری به نظر می رسد منابع طبیعی شهرستان کلیبر جایگاه مدعی العموم بودن خود را در سایه عملکرد خود در بین مردم از دست داده است و با ادامه روند حال حاضر، تبدیل بهشت آذربایجان به جهنم دور از انتظار نیست و از دستگاه قضایی تحت مدیریت “ابراهیم رئیسی“ که پرچم مبارزه با فساد را در انواع مختلف آن بدست گرفته است انتظار می رود؛ عوامل تخریب بزرگ موصوف را شناسایی و عوامل آن را محاکمه نماید چون اگر با همان معیاری که با روستاییان برخورد می شود با عوامل این تخریب بزرگ منابع طبیعی و حیف و میل بیت المال، نیز برخورد شود می توان گفت که اعتماد  عمومی در برخوردها می تواند بازیابی شود .