دو روز پیش بهمراه خانواده به منظور همراهی و تشویق هنرآموزان عرصه موسیقی در شهر تبریز به سالن اقبال آذر مجتمع فرهنگی ۲۹ بهمن تبریز رفتم.

در دو سال اخیر به دلیل شرایط شغلی خود از سالن ها و مجتمع های فرهنگی تبریز به دور بودم، در این فاصله تغییرات قابل توجهی در عرصه مدیریت فرهنگی سالن ها به دلیل واگذاری آن به بخش خصوصی قابل مشاهده بود و از نزدیک نمودهای این تغییرات را با حضور اقشار مختلف مردم و ایجاد فضای شور و نشاط اجتماعی و هنری مشاهده می کردم  در ابتدا این رویکرد فرهنگی و تغییرات مرتبط با آن قابل تحسین می نمود.

بعد از شروع برنامه، همه چیز با خوبی و خوشی و نشاط پیش می رفت و خانواده ها و وابستگان هنرآموزان بعد از هر اجرائی آن ها را تشویق می کردند و کم کم می رفت که آخرین گروه، اجرای خود را به نمایش بگذارد که همه چیز به یکباره به هم خورد و صحنه و سالن با ظلمات و تاریکی عجین شد و همه گمان کردند مطابق قطعی های اخیر، برق سالن هم قطع شده است اما با اعلام سرپرست برنامه و گروه معلوم شد که مدیر مجتمع به عمد و بخاطر اینکه سرپرست گروه رعایت زمانبندی سالن را نکرده، اقدام به قطع برق سالن نموده است!

خانواده ها که منتظر اتمام اجرای موسیقی هنرآموزان و تشویق و اهدای گل و هدیه و عکس یادگاری بودند همگی عصبانی از این اتفاق به هر شخص حقیقی و حقوقی بد و بیراه گفتند و محوطه مجتمع فرهنگی برای ساعتی متشنج شد و زد و خوردهایی نیز صورت گرفت!

و اما من ماندم در افسوس و انگشت تعجب به دهان که چرا مدیر مجتمع این همه سرمایه فرهنگی اندوخته شده را که ارزان هم بدست نیامده است به خاطر هزینه حداکثر یک میلیون تومان، به آتش کشید و بی تدبیری کرد؟

و افسوس خوردم به اعتمادهایی که به خاطر اندک پولی از دست رفت و جبران ناپذیر است!

چون اینگونه خطاها را پای کل شهر و کشور می نویسند.

ودرس مهمی که باید گرفت  این بودتنها بکار گرفتن  سرمایه و امکانات  مادی  بخش خصوصی ،توجیهی برای واگذاری برنامه ها و مدیریت فرهنگی به بخش خصوصی نیست و متولیان بخش خصوصی فرهنگ و هنر  باید درک درستی از فرهنگ و سرمایه فرهنگی داشته و مسئولیت حساس خود را در این حوزه قبول کنند و برای رعایت و اجرای مسئولیت فرهنگی از سوی متولیان خصوصی باید فرایند نظارت از سوی ناظر و مسئول دولتی بخوبی و تضمینی اعمال گردد.

عارف گوزلی