می گویند تاریخ غایب حاضر است و فایده تاریخ نیز در حاضر بودن آن است. این جمله به زبان ساده تر بدین معناست که بایستی تاریخ بتواند حاضر بودن خود را در نشان دادن راهکار در مسائل و مشکلات امروز نشان دهد. لازمه بروز این جنبه از تاریخ این است که امروزی ها امروزه در سطوح خرد و کلان، تاریخ را مد نظر داشته و در برنامه ریزی ها و سیاست گذاری هایشان با رجوع به تاریخ و کشف مسائل مرتبط با آن، قدرت آسیب شناسی تصمیمات گرفته شده را پیدا کرده و به زبان امروزی از این طریق تصمیمات گرفته شده را سبک و سنگین کنند. امری که متاسفانه و به دلیل نگاه روایی به تاریخ، امروزه در سیاست گذاری های خرد و کلان ما در بیشتر سطوح مغفول مانده  و کارآیی چندانی ندارد. همین مغفول ماندن و به کار نگرفتن بعد حاضر بودن تاریخ باعث گردیده تا ما مجبور به اجرایی کردن تصمیماتی بشویم که پیشینیان ما قبل از ما آنها را آزموده و نتیجه ای نگرفته بوده اند. در کنار آن نیز نمونه های موفق را در سوابق تاریخی مان ندیده و به همین دلیل آن راه را نپیموده ایم. «بنزین» و موضوع قیمت گذاری آن از مسائلی است که تاریخ معاصر ایران بارها و بارها به خود دیده است. موضوعی که در بحث گرانی قیمت بنزین دستاویز دولت ها در طول تاریخ معاصر ایران بوده است را می توان در صرفه جویی، کاهش ترافیک، عدالت اقتصادی، ارزانی قیمت بنزین نسبت به دیگر کشورها و جلوگیری از قاچاق این سرمایه ملی دسته بندی کرد. موضوع جالب در این باب استفاده حداکثری این دولت ها از امر گرانی به عنوان یک ابزار سلبی می باشد تا بدین گونه بتوانند این اهداف خود را عملیاتی کنند که البته تا به امروز در بیشتر این موارد ناموفق بوده ایم. این بدان معناست که ما سالهای سال است در این حوزه تنها به روش های تنبیهی یا همان سلبی روی آورده ایم و این روش سلبی در این حوزه ها نتایج مثبت چندانی در پی نداشته است. جا دارد تا در این مورد دولتمردان ابزارهای اقناعی و تشویقی را به صورت جدی مورد آزمایش قرار دهند. ما باید بتوانیم به انحاء مختلف جامعه را از همان کودکی و خصوصا با آموزش های مدرسه ای قانع کنیم که بنزین سرمایه ای ملی است و چاره ای جز صرفه جویی و مراقبت در مصرف آن نداریم. البته این امر جدای از بنرهای بی فایده و همایش ها و مقالات بی ثمری است که صرفا و برای رفع تکلیف انجام می گیرد. ما باید بتوانیم با به کارگیری ابزار تشویقی به جامعه بفهمانیم که در صورت مراقبت از این سرمایه ملی، به اشکال مختلف مورد تشویق قرار خواهند گرفت و بدون شک چنین ابزاری در دراز مدت نتایج مثبت خود را نشان خواهد داد. ما باید فکری برای گسترش هر چه بیشتر حمل و نقل عمومی بکنیم تا افراد جامعه بتوانند به راحتی و با کمترین هزینه ممکن امورات مربوط به حمل و نقل و رفت و آمد خود را انجام دهند. ما باید فکری به حال خودروهای پرمصرفمان بکنیم چرا که این خودروهای داخلی ما هستند که مصرف زیادی دارند. ما بایستی با رجوع به تاریخ به این نتیجه برسیم که استفاده از روش های تنبیهی و سلبی به تنهایی و تا به امروز نه تنها نتیجه ای در پی نداشته بلکه در مواردی به مانند سالهای ۴۳ و ۹۸ آشوب های اجتماعی را هم به دنبال داشته است. ما اگر تاریخ بخوانیم و بدانیم و بفهمیم خیلی کارها می توانیم بکنیم. این روزها بار دیگر زمزمه های گرانی بنزین به گوش می رسد که هر چند مورد تکذیب دولتی ها قرار گرفته است، ولی در هر صورت باید صدای تاریخ را بشنویم تا از یک سوراخ دوبار گزیده نشویم.