«سجاد آیقرچمن قهرمان جهان در دو و میدانی ناشنوایان جهان در چهارراه ابوریحان تبریز در کنار پدرش به سیگارفروشی مشغول است»، «با دستور استاندار آذربایجان شرقی و شهردار جدید تبریز سجاد آیقرچمن در مجموعه شهرداری تبریز استخدام شد». این ها عنوان خبرهایی است که در این چند روز گذشته در فضای مجازی منتشر و دست به دست می شود. خبرهای که حاکی از بیکاری قهرمان دوومیدانی جهان و وضعیت معیشتی نامناسب وی و در نهایت استخدام وی در مجوعه شهرداری است. البته با توجه به شرایط امروز حاکم بر جامعه چنین خبری علی رغم سمت و سو دهی رسانه ها چندان هم تعجب آور نیست. همین امروز هزاران آیقرچمن در استان و در حوزه های مختلف علی رغم قابلیت های فراوانی که دارند که با مشکلات فراوان معیشتی و اشتغال دسته و پنجه نرم می کنند. سجاد پیرآیقرچمن تنها کسی نیست که علی رغم قابلیت های فراوانش در حوزه تخصصی خود به دلیل سبک مدیریتی در این سالها مورد بی مهری قرار گرفته است. با درک چنین وضعیتی، حل مشکل این قهرمان ورزشی به صورت موقت بیشتر شبیه پاک کردن صورت مسئله است و با چنین سبکی که در مدیریت آمیخته با احساس که در پیش گرفته ایم مشکل آیقرچمن ها نه دیده می شود و نه حل خواهد شد. گذاشتن بار اداره ورزش و جوانان استان بر دوش شهرداری که به گفته خود گردانندگان آن از نیروی مازاد رنج می برد دم دست ترین و ساده ترین کار ممکنی است که می شد انجام داد. این که این قهرمان ورزشی در مجموعه شهرداری دقیقا مشغول چه کاری خواهد شد و چه کاری را جدیدا برای وی تعریف کرده اند تا بهانه ای برای واریز حقوق و حل مشکل بیمه وی داشته باشند سوالاتی است که در خبرهای منتشره به آن جوابی داده نشده است. وظیفه شهرداری حمایت از ورزشکاران استان است نه اینکه احتمالا این ورزشکار را در کاری غیرمرتبط با حوزه تخصصی وی مشغول به کار نماید. مگر نمی شد با برنامه ریزی صحیح از استعداد این قهرمان ورزشی در راستای استعداد یابی در حوزه ورزش دو و میدانی در میان ناشنوایان استان بهره برد و قهرمانان دیگری نیز در این حوزه و استان تحویل جامعه ورزشی داد. اگر قرار بود کاری برای پیرآیقرچمن انجام شود، بایستی کاری مرتبط با ورزش دو و میدانی در حوزه ناشنوایان باشد. با این کار هم مشکل معیشتی قهرمان مذکور حل می شد و هم او در حوزه تخصصی خودش مشغول به کار شده و قهرمانانی به مانند خودش را نیز تحویل جامعه ورزش استان و کشور می داد. به نظر چاره ای جز تغییر در مدیران و تفکرات مدیریتی در حوزه ورزش و دیگر حوزه ها نداریم. مدیرانی که بایستی جوابگوی وضعیت پیش آمده برای قهرمانان این کشور باشند بایستی به میز استنطاق کشیده شوند و با خانه تکانی در تفکر مدیریتی حاکم یک بار برای همیشه مشکل پیرآیقرچمن های ورزشکار، تحصیلکرده و نخبه را حل کرد.

رسول پورزماني