بحران ناشی از بلایای طبیعی امری است که ممکن است در همه جوامع پیش بیاید. اما نکته ای که در جوامع مختلف متفاوت است، چگونگی مقابله با بحران و مدیریت آن است. در تعریف مدیریت بحران آورده اند که مدیریت بحران شامل برنامه ها، ایجاد ساختارها و تدوین مقرراتی است که منجر به کمک و یاری رسانی دولت و سازمان های غیردولتی در برخورد با حوادث می شود. امری که در هر بلای طبیعی در کشور بیشتر به چشم می خورد بحرانی بودن مدیریت بحران در ایران است. این بار نیز به جای قبول بحرانی بودن مدیریت در کشور، به مانند دفعات قبل صورت مسئله ای در حال پاک شدن است. مسئله ای که کاملا واضح و آشکار می باشد، چرایی ویرانگر بودن حوادث طبیعی در کشور است. امری که با گذر زمان و با تلاش دولتیان و خود مردم در حال فراموشی است. به همین خاطر است که خبرگزاری معروف کشور، دلسوزان وطن را در کنار معاندان معلوم الحال قرار داده و همگی را کرکسیان وطن ستیز و قاتل امید و کاسب لایک می خواند. کسانی که بایستی پیشگیری می کردند و نکردند، به همراه عکاس شخصی شان در مناطق سیل زده مشغول امدادرسانی هستند. رئیس دولت در جلسه ستاد بحران در پایتخت، بیشتر زمان جلسه را به تعریف و تمجید و تشکر از همقطارانش می پردازد. رئیس جمهور در خوزستان در پیشگیری از ویرانگر بودن سیل، به مقایسه بلایای طبیعی رخ داده در جهان می پردازد و آن را طبیعی به حساب می آورد. رسانه ها به جای آموزش مطالبه گری به مردم برای مطالبه حقوق شهری خویش، کمک رسانی ایرانیان به یکدیگر در شرایط بحرانی را می ستایند و حتی خودشان با فراموشی رسالتشان، کمک مادی و غیرمادی به ضرردیدگان را بر نگارش تحلیل و تفسیر ترجیح می دهند. در چنین وضعیتی است که بایستی رسانه ها و روشنفکران جامعه به وظیفه ذاتی خودشان عمل کنند. وظیفه ای که نه جمع آوری کمک و اعلام شماره حساب، بلکه آموزش مطالبه گری به افراد جامعه است. باید به آنان گفت که موقعیت جغرافیایی ایران، موقعیت پرخطری است و هر آن احتمال بروز سوانح طبیعی ویرانگر وجود دارد. باید به مردم گوشزد کرد که در عصر ارتباطات نمی توان دلیل یک حادثه را به حضور یا عدم حضور استاندار یک استان نسبت داد و با حذف فیزیکی او و جایگزین کردن فرد دیگر، مشکل حل نخواهد شد. این امر دقیقا به عمل جراحی می ماند که پزشک جراح قیچی و سوزن های مورد استفاده را در درون بدن بیمار جا بگذارد و راه را برای عفونت بیمار در آینده فراهم کند. بایستی به مردم آموزش داد که اگر دقبقا روی گسل فعال و خطرناک زلزله زندگی می کنند، مسئولین شهرشان را مجاب کنند تا برای جلوگیری از فجایعی که در آینده رخ خواهد داد، چاره ای بیندیشند. بایستی به آنان آموزش داد تا از مسئولین شهر  بخواهند که به وظایف ذاتی شان عمل کنند. مگر نه این است که وظیفه مسئولین شهر فراهم کردن بستری مناسب برای زندگی شهروندان در شهر است. بایستی به آنان آموزش داد که از مسئولین شهر خودشان بپرسند که در این سالها که مسئولیت داشته اند برای پیشگیری از فاجعه هایی که قرار است رخ بدهد، چه کار کرده اند؟ بایستی به این مردم مطالبه گری را یاد داد. بایستی به آنان یاد داد که با تشکیل نهادهای مردمی و مدنی فعال، درد و مشکل را در نطفه خفه کنند و جلوی کسانی را که همه چیز را در شهرهایمان کالایی و فروشی کرده اند را سد کنند. بایستی به آنان گفت که تا زمانی که نهاهای مدنی پا نگیرند و تا زمانی که رانت های نفتی به سمت نهادهای مدنی سرازیر شود، تا عمر دارند مشکلات ریز و درشت این چنین را تجربه خواهند کرد. بایستی به آنان از زبان دکتر علی شریعتی گفت که نگذارند همسایه شان از گرسنگی بمیرد تا گوسفندها در عزایش سر ببرند.